Jestem

Minęły już 3 miesiące odkąd nie ma mnie z Wami. To znaczy tak jakby mnie nie ma,  bo tak na prawdę to jestem. Jestem w śladzie na lustrze w przedpokoju (swoją drogą gratuluję flejtuchą, że od tylu tygodni nie umyli tego miejsca). Jak się dobrze przyjrzeć pod światło to widać mnie tam bardzo wyraźnie. Jestem na swoim ulubionym miejscu czyli kanapie, w postaci wszechobecnej sierści. Jestem w kłaczku pod łóżkiem, znalezionym przy okazji ostaniego odkurzania. Jestem w szafie, gdzie zimuje moja miska i przerzuty kong. Jestem w koszu na pranie, gdzie pod stertą brudnych gaci zawieruszył się mój dizajnerski, dziergany szalik od babci.
Jestem na zdjęciu w korytarzu. Pamietam, jak na poczatku naszej znajomości - a było to w roku 2012 - K. zabrał nas z okazji urodzin M. na "najbliższą plażę od Łodzi" i tak oto wylądowaliśmy w Sopocie. Mimo, że był to dopiero maj , szalelismy z M. w Bałtyku a K. szalał po plazy z aparatem, czego wynikiem sesja malownicza jest. Zdjęcie najwspanialsze, pod roboczym tytułem "Bestia i pies", zostało nalezycie oprawione i zawisło na ścianie, w gfalerii zdjęć rodzinnych. Pieknie na nim wyglądamy - ona jeszcze szczupła, ja jeszcze młody - to se nevrati...
Jestem w folderze "Stefi" na kompie M. i w zakładce "Portrety rodzinne" - to taki nasz zwyczaj - portretowaliśmy się co kilka miesiecy w tym samym miejscu, ku pamięci. Ostatnie zdjecie już beze mnie.
Nieustajaco jestem tez na FB, gdzie - nie wiadomo skąd - lajków wciąż przybywa- widać sława moja ciągnie się aż z zaświatów. Jestem w tych wszystkich łzach, które czasami płyną M. na myśl o wspólnie spędzonych chwilach i tych porażkowych tygodniach ostatnich.
Bywam też w rozmowach, choć tych jest jeszcze niewiele, jeszcze za wczesnie, jeszcze nie potrafią przejśc nad tematem spokojnie. Także no, jestem i będę i jeszcze o mnie usłyszycie !


PS: Jestem tez w najnowszym wpisie Psa z Warszawy - dzięki kochani za pamięć.